Australië en Nieuw-Zeeland

De laatste dag in Sydney is aangebroken. We hadden al eerder besloten om vandaag niet naar de Blue Mountains te gaan, maar om nog een dag in Sydney te verblijven. We hebben hier nog niet alles gezien en redeneren dat we in Nieuw-Zeeland nog genoeg van de natuur zullen zien. Bovendien gaan we vanavond naar “Abba” in de Concert Hall van het Opera House.

De dag begint met een bezoek aan de Tower Eye. Met zijn 250 meter het hoogste punt in Sydney. Er staat een lange rij voor de kassa’s en nadat we een kaartje hebben gekocht moeten we eerst nog vijf minuten naar een niet al te spannende 4D show kijken over een papegaai die over Sydney heen vliegt. We mogen eindelijk in kleine groepjes met de lift naar boven. Het uitzicht is hier werkelijk fantastisch – je kunt rondom 60 km ver kijken. In het westen zien we de Sydney Harbour tot aan de zee bij Manly, in het zuiden zien we het vliegveld en de Blue Mountains, in het oosten Darling Harbour en in het noorden zien we de Harbour Bridge en Opera House – nu eens van boven. Op de toren staat ook de hoogste brievenbus van het zuidelijk halfrond die echt gelicht wordt.

Nadat we met de liften weer naar beneden zijn gegaan, lopen we nog even langs de kledingwinkels in het complex en de straten eromheen. Babs past nog een jurkje, maar koopt het niet. Via de Market Street komen we in Hyde Park. Hier waren we deze zomer ook al geweest, maar dan in London. Langs St. Mary’s Cathedral en Art Gallery Road komen we bij de ingang van de Royal Botanic Gardens. We kopen een broodje en een koffie voordat we de botanische tuinen in gaan. We zijn hier al kort eerder geweest, maar deze kant van de tuinen is nog onbekend terrein. We lopen langs vreemde planten, bomen en vogels richting Mrs Macquaries Chair. Deze stoel is in 1816 uit de rotsen gehakt op verzoek van de gouveneursvrouw (Mrs. Macquaries), die hier dagelijks naar toe wandelde en van het uitzicht genoot. De stoel kijkt uit over de Harbour richting de zee. Aan de andere kant van de landtong waar we op staan is een prachtig uitzicht (daar gaan we weer) op het Opera House en daar achter de Harbour Bridge. Langs het water van de Farm Cove lopen we richting het Opera House. We komen nog langs een Queensland bottle-tree (Brachychiton rupestris) – een boom met een grote bol als stam. In deze bol zit water wat de aboriginals ook als drinkwater gebruikten. Verderop staat een boom met roze bloemen en besjes, die door een een hele zwerm kleurige regenbooglori’s wordt kaalgeplukt.

Bij het Opera House aangekomen halen we de kaartjes die we eerder deze week besteld hebben. We gaan wat eten op de oostkade van Circular Key. Hit trekt in de wc een lange broek en nette schoenen aan (Babs zag er al Opera-House-waardig uit) en we gaan op weg naar de voorstelling. Van binnen ziet het Opera House er ook erg mooi uit, veel hout en licht. De concertzaal is erg groot, met een langwerpige omhooglopende zaal en lodges aan de zijkanten. De laatste lodges staan op het podium en kijken van de zijkant op het podium – wat niet al te groot is. Het plafond bevat lampen die er uitzien als omkastingen van speakers (boxen).

Het optreden van de twee Zweedse dames (First Aid Kit) was een kruising tussen Alanis Morisette, Ilse de Lange en een vleugje Kelly Family. De meisjes zijn nog jong, fan van Johnny Cash en Paul Simon. Ze zijn bekend geworden via YouTube en kunnen nauwelijks geloven dat ze hier optreden. Het hoogtepunt was een nummer dat ze onversterkt -zonder microfoon- zongen, wat heel goed kan met de akoestiek van deze zaal.

Na de voorstelling kijken we nog één keer om naar de Harbour en pakken de trein naar het hotel. Morgen vliegen we weer verder…

Dank jullie wel voor de enthousiaste acties op onze eerdere berichten! Leuk om te zien dat ze gelezen worden en een goede drijfveer om trouw door te gaan met de dagverslagen. Het is een mooie manier om met elkaar in contact te blijven.

We hebben inmiddels ontdekt dat we in de ontbijtzaal van het hotel gratis kunnen internetten met WiFi. Helaas heb je daar maar 20 minuten toegang tot, maar aangezien we allebei een smartphone én een Ipad hebben kunnen we 4 x 20 minuten internetten. Op die manier blijven we toch nog een beetje op de hoogte van wat in er in Nederland gebeurd, zoals bijvoorbeeld dat Rafael en Sylvie van der Vaart gaan scheiden. Dat hadden we toch niet willen missen.

Tijdens het ontbijt besluiten we om vandaag naar Taronga Zoo te gaan.
Taronga Zoo is met een pontje vanaf Circular Square te bereiken en ligt op een heuvel. Hiervandaan heb je (wederom) fantastisch uitzicht over de stad en de haven met haar twee architectonische eye catchers. We zien de meest vreemde beesten zoals Tasmanian Devil, Quokkas en de Brazilian Tapir. Gelukkig zijn de Koala’s, Kangaroo’s, Wallabies, Chimpansee, Olifanten en Gorrila’s ook aanwezig. We bezoeken ook nog een populaire zeehondenshow, waarbij deze beestje de meest schattige en acrobatische kunsten vertoonden aan een paar honderd man.
Vanaf het bovenste puntje van de Taronga Zoo kan je met een kabelbaan over de dierentuin naar de pont afreizen. We besluiten deze te nemen en jullie raden het al: we kregen een fantastisch uitzicht cadeau!

Bij terugkeer op het vaste land besloten we wat te relaxen in de Botanic Gardens die naast de Opera House ligt. Een openbare tuin van 30 hectare met een rozentuin, een kruidentuin en bamboebosjes.
Na bij te zijn getankt van de frisse en kruidige geuren lopen we over de drukke George street naar Darling Habour om de dag af te sluiten met een heerlijk etentje bij een Italiaan.

We hebben het vuurwerk van gisteravond nog in ons hoofd, maar geen kater. We stonden namelijk in een alcoholvrije zone. De dame bij de receptie van het hotel had ons nog wel de tip gegeven om dan maar alcohol te mixen met een vruchtensap en dit mee naar binnen te smokkelen, maar dit hebben we niet opgevolgd. Wel waren we gevleid dat ze ons jong genoeg vond voor dit soort schoolfeest-in-de-brugklas methodes. Iedereen is hier erg aardig.

Nadat we -tijdens ons ontbijt- het thuisfront een gelukkig nieuwjaar hebben gewenst (per telefoon, e-mail en Facebook), vertrekken we richting het centrum. Het belooft weer een warme dag te worden, de zon schijnt fel. We stappen uit bij station Town Hall en lopen naar het Sydney Aquarium, gelegen in Darling Harbour. Als echte “Hollanders” hebben we een kortingscoupon op zak. We kopen een kaartje en duiken de onderwaterwereld in.

Het aquarium toont verschillende soorten vissen, van Finding-Nemo-vriendjes tot haaien. Het mooiste gedeelte is een tunnel door het bassin waar de vissen over je heen zwemmen. Je kunt de tanden van de haai zien zitten terwijl ze dreigend boven je hoofd zweven. Ook is er een gedeelte met koraal uit het Great Barrier Reef, alvast een voorproefje van wat we volgende week in het echt gaan zien.

Na een lunch, met uitzicht over de haven, besluiten we met het pontje naar Circular Quay te gaan. Hoewel we sneller kunnen lopen, is de tocht over de Sydney Harbour spectaculairder. We varen onder de Harbour Bridge door, waarna het Opera House te voorschijn komt. Na een onhandige overstap op the Quay (we hebben de verkeerde kaartjes gekocht en het poortje slokt onze kaartjes op) pakken we het pontje naar Manly.

Manly, 11 kilometer van Sydney, heeft het strand voor echte Sydneysiders: anders dan op het populaire Bondi Beach, zijn hier veel minder toeristen. De tocht naar Manly is wederom spectaculair, met het uitzicht van Opera House en Harbour Bridge in de rug varen we de smalle opening naar de Grote Oceaan tegemoet. Manly dankt zijn naam aan gouverneur Phillip, die de ’mannelijke’ houding van de Aboriginals erg indrukwekkend vond.

Als we in Manly aankomen is het half zes ’s avonds. De boot terug naar Sydney zit overvol, de meeste mensen gaan na een stranddag weer op weg naar huis. Wij gaan over de promenade naar het strand. We besluiten Sushi te halen en deze op een strandhanddoek aan het strand op te peuzelen.

De terugreis is een mooie afsluiting van de dag. Met een ondergaande zon achter de skyline varen we weer richting onze thuishaven in Sydney. Op een terrasje evalueren we de dag met een koud wit wijntje en vullen we ons blog.

Oudejaarsdag was een migratiedag. Aangezien alle hotels in het centrum al vol waren toen wij onze overnachtingen voor Sydney wilden gaan boeken, konden we helaas maar twee nachten in het hotel verblijven waar we de eerste twee nachtjes waren: het Grace hotel, precies tussen Darling Harbour en Circular Quay in. De overige nachten zullen we in het Holiday Inn hotel overnachten, dat een kwartiertje rijden met de metro van het centrum ligt.
Vroeg op dus om zo op tijd op de locatie te staan die we de dag ervoor uitgekiend hadden om het nieuwjaarsvuurwerk te bekijken: bij de Opera House.
Nadat we de spullen gedropt hadden in ons nieuwe onderkomen, zijn we snel met de metro naar het centrum gegaan waar alles al helemaal gereed stond voor de mensenmassa’s die op dit festijn afkomen. Sommige wegen waren afgezet, tassen werden gecontroleerd op alcohol en glas (dat was verboden) en er waren een heleboel mannetjes in gele en oranje hesjes die probeerden alle vragen te beantwoorden van verdwaalde mensen.
Helaas kwamen we net te laat aan bij de Opera House (11.30uur) en was dit gebied al afgesloten, omdat het gebied al zijn maximumcapaciteit had bereikt. We zijn daarom op de kade gebleven tussen het Opera House en de Circular Quay in, waar we als het goed is ook prima uitzicht op het vuurwerk zouden hebben. Maar goed, het was pas 12.00 uur, dus we hadden nog even te gaan………
Om de tijd te doden hebben we gelezen, een beetje gerelaxt in de schaduw (het was namelijk bloedheet!) en zijn we zelfs nog even naar de film geweest.
En toen om iets voor middenacht was het eindelijk zover: het vuurwerk. En het was werkelijk FANTASTISCH! Geniaal mooi en zeker de moeite waard om de hele dag op te wachten.

Op nieuwjaarsdag maakten we iets wonderlijks mee. Tijdens ons ontbijt (nog steeds helemaal vol van het vuurwerkgeweld van de avond ervoor) kregen we opeens een heleboel berichtjes binnen…… Het was inmiddels ook nieuw jaar in Nederland!

Na een wandeling vanaf het hotel, door de wijk ’the Rocks’ en langs de oostkade van Circular Quay komen we uit bij het Sydney Opera House, ongetwijfeld het bekendste gebouw van Australië. Volgens de Deense ontwerper representeert het gebouw de witte zeilen van een zeilschip dat de zee op gaat. Maar in de Lonely Planet lezen we dat het volgens sommige Sydneyers lijkt op twee parende schildpadden. We weten niet precies hoe schildpadden dat doen, maar kunnen ons er wel wat bij voorstellen. De witte tegels die het dak bekleden hebben ook een schubbig oppervlak. Hoe dan ook, het is een prachtig gebouw, op een unieke locatie in de Harbour. De zon schijnt er volop en van zee waait een verfrissende windje.

We willen graag het Opera House binnen, maar helaas is het gesloten. Wel start er elk half uur een guided tour. Op een terrasje besluiten we niet een excursie door het gebouw te doen, maar in plaats daarvan kaartjes te kopen voor een voorstelling in de Concert Hall van het gebouw. De mooiste voorstellingen zijn in het weekend, maar omdat het New Years Eve wordt, zijn er speciale programma’s en minder reguliere voorstellingen. We gaan vrijdag al weer weg, dus we boeken een concert op donderdag van First Aid Kit, een duo van twee zweverige Zweedse zangeressen, beroemd geworden door YouTube. Wij noemen ze voor het gemak Abba.

Na het bezoek aan de Opera House lopen we via Macquarie Street langs de Royal Botanic Gardens en over de Cahill Exp, waar je een prachtig uitzicht hebt over Circular Quay, Harbour Bridge en het operagebouw. Via een trap komen we weer in ’the Rocks’, het gebied waar de Europeanen aankwamen op 26 januari 1788. In het gebied staan een paar historische huizen, zoals Susannah Place en het oudste nog bestaande huisje van Sydney: Cadmans Cottage. We lopen over de Rocks Market, waar Babs oorbellen koopt van vergulde eucalyptusblaadjes. Daarna gaan we een terrasje op om plannen te maken voor morgen: New Years Eve.

New Years Eve is hier hét feest van het jaar (volgens Babs qua grootte vergelijkbaar met het 3 oktoberfeest in Leiden). Om twaalf uur ’s nachts wordt er op verschillende plekken in de Sydney Harbour vuurwerk afgestoken, met als hoogtepunt het vuurwerk op de Sydney Harbour Bridge (door de locals ook wel ‘de kleerhanger’ genoemd). Anders dan in Nederland is zelf vuurwerk afsteken niet toegestaan en wordt alles collectief geregeld. Rondom het vuurwerk worden honderden feesten georganiseerd waar heel veel mensen op af komen. Ook de Australische zangeres Kylie Minogue zal een optreden geven. Prijzen van besloten feestjes met uitzicht op het vuurwerk lopen uiteen van 200 tot 600 dollar (vaak inclusief diner en onbeperkt drankjes voor de hele avond). Populaire feestlocaties zijn helemaal uitverkocht. Naast de besloten feestjes zijn er ook veel openbare feestlocaties, o.a. rondom Darling Harbour, Circular Quay en het operagebouw. Maar, de ruimte is beperkt en als het vol is wordt het terrein afgesloten. Grote borden waarschuwen dat de meeste terreinen waarschijnlijk al rond 17.00 uur vol zijn en dan afgesloten worden. We besluiten morgen naar een openbaar terrein te gaan, rondom het operagebouw, met uitzicht op de brug. Er is maar plek voor 4200 man, dus we gaan al rond 11.00 het terrein op. We nemen leesvoer mee voor een relaxdag. Hopelijk zijn we op tijd….

De vlucht van Nederland naar Sydney was korter dan verwacht: zowel de reis van Schiphol naar Hong Kong, als de reis van Hong Kong naar Sydney verliepen 45 minuten sneller dan gepland.
Nu zullen jullie waarschijnlijk denken: ‘Oh, dat was vast fijn!’, maar bij aankomst in Sydney hadden we eigenlijk überhaupt geen tijdsgevoel meer. Dit kan te maken hebben gehad met het feit dat we door de reis naar het oosten de 28 ste december voor een deel hebben overgeslagen. Het kan natuurlijk ook te maken hebben gehad met de kwaliteit van nachtrust die we (niet?) hebben gehad in het vliegtuig of misschien was het ‘gewoon’ het tijdsverschil.
In ieder geval kwam het er op neer dat wij zaterdagochtend (Australische tijd) de stad in gingen en we dit hebben ervaren als twee dronken mensen:
– we liepen de foute kant op,
– we hadden het gevoel dat we in een glazen bubbel liepen,
– we hebben ongeveer een liter koffie gedronken (dat vervolgens geen effect had),
– en als klap op de vuurpijl liepen we bij aankomst bij het hotel straal onze kamer voorbij.

We besloten dus nog een paar uurtjes te gaan slapen, maar bedachten ons wel dat het misschien handig zou zijn als we de wekker zouden zetten, omdat we anders niet snel in het nieuwe ritme zouden komen. Heel verstandig, maar we werden vervolgens pas om 21.00 uur wakker…… Geen wekker gehoord (wel afgegaan? We weten het nog steeds niet).

Uiteindelijk vandaag toch nog wel wat van de stad gezien. ’s Ochtends hebben we de omgeving rond de ‘Darling Harbour’ bekeken. Een fantastische grote haven (hier zijn de Aussies duidelijk trots op en terecht!), waar hoog en laagbouw elkaar afwisselen. Heel ruimtelijk is alles opgezet, met veel fonteinen, pleintjes, restaurantjes en winkels. Gezellig dus!
Erg grappig om nu in zomerkleren rond te lopen; gewoon lekker zonder jas de deur uit met blote armen. Opvallend is dat de zon hier erg krachtig is: Hit zijn neus is verbrand en mijn schouders zijn in die paar uurtjes meteen al rood geworden. Beter insmeren dus!
’s Avonds na ons ‘middag dutje’ zijn we ook nog naar het gebied rond de ‘Harbour Bridge’ geweest en het Opera House by night gezien.