Tongariro Alpine Crossing

Rond half elf vertrekken we vanuit Wanganui naar het centrale middengebied van het Noordereiland. In ongeveer drie uur rijden we naar Whakapapa Village dat midden in het Tongariro National Park ligt. Onderweg maken we nog een korte stop bij een uitzichtpunt over de Whanganui River. Deze rivier is 290 km lang en daarmee één van de langste rivieren van het land. Langs de rivier loopt een weg die in veel gidsen wordt aanbevolen om af te rijden. Deze route is helaas op sommige grote stukken onverhard en daar mogen wij niet met ons ‘bakbeessie’ overheen rijden.

We rijden daarom over de gewone snelweg naar het noorden, maar deze weg is ook geen straf. We leren de landschappen van het Noordereiland al snel te waarderen: iets kleinere heuvels dan we gewend waren, maar wel heel erg veel achter elkaar. Hierdoor krijg je het gevoel dat je als reus wel even door dit landschap kan stampen.

In de middag komen we aan in Whakapapa Village waar we kamperen op een camping midden in het dorp. We besluiten om naar het Visitors Center te lopen, want we hebben gelezen over een mooie dagwandeltocht door het Tongariro National Park. Het National Park is in 1887 door een Maori leider geschonken aan de Nieuw Zeelandse regering en bestaat uit drie actieve volkanen: Ruapehu, Ngauruhoe en Tongariro. De wandeltocht die de Tongariro Alpine Crossing wordt genoemd, is een wandeling van 18,5 km langs deze drie vulkanen en wordt gezien als de beste dagwandeling van Nieuw Zeeland.

In het Visitors Center lezen we dat een deel van de route van de Tongariro Alpine Crossing gesloten is vanwege vulkanische activiteit van de Ruapehu. We kunnen maar tot de helft van de route lopen en moeten dan dezelfde weg weer terug. De dame in het Visitors Center verzekert ons echter dat het nog steeds zéér de moeite waard is. Ze adviseert ons wel goed voorbereid op pad te gaan met goede schoenen, voldoende, zonnebrandcrème en warme kleding. Je wandelt namelijk van 1100 meter naar 1900 meter – boven aan de top kan de wind nog wel eens koud zijn.

In de kleine supermarkt bij de camping slaan we voldoende energierepen en water in. We zorgen er verder voor dat we een rustige avond hebben, zodat we fit aan deze tocht kunnen beginnen.

De volgende ochtend gaat de wekker om 5.30 uur. We ontbijten snel en zetten de camper op een parkeerplek naast de camping. Voor de receptie van de camping worden we om 6.50 uur opgepikt door een touringcar die ons met een groep andere mensen op Mangatepopo car park afzet. Dit is het begin en eindpunt van de wandeltocht. Tijdens de rit moeten alle passagiers hun namen en contactgegevens op een lijst invullen. Men wil namelijk kunnen controleren of iedereen die afgezet is, ook weer terugkomt.

Om 7.30 uur beginnen we aan onze wandeling. De eerste vier kilometer gaat gemakkelijk. Het pad is licht stijgend, maar goed te bewandelen. We lopen door een heuvelachtig landschap met kleine waterstroompjes en begroeiing die lijkt op heide. Hoe verder we komen, hoe meer de stenen in de beekjes die van de berg af komen roestkleurig uitslaan. De omgeving wordt steeds rotsachtiger en in de verte zien we een grote vulkaan opdoemen. We komen echt in een vulkanisch gebied.

Na vier kilometer wordt het steeds steiler en krijgt het pad aangelegde traptreden omhoog. De stenen om ons heen worden steeds zwarter. Na twee uur komen we boven aan bij het eerste vlakke stuk. We hebben hier een mooi uitzicht op de vulkaan Ngauruhoe en er is een hele grote kale vlakte die echt lijkt op een maanlandschap. De route loopt hier dwars doorheen en onze voeten genieten even van de vlakke en rechte ondergrond.
Na het maanlandschap begint een tweede klim zonder aangelegd pad, met losse stenen en een zanderige ondergrond – we gaan kaarsrecht omhoog, maar wel volgens de officiële route. Af en toe komt er een windvlaag van rotte eieren voorbij. Dit zijn niet de geuren van onze medewandelaars, maar die van de actieve vulkaan.

Boven aangekomen hebben we fantastisch uitzicht over een rode krater, waar ook kleine wolkjes vanaf komen. Nog iets verder zien we de groenblauwe Emerald Lakes en nog iets verderop een groot blauw meer dat Blue Lake wordt genoemd. Op de achtergrond zien we grote wolken uit de vulkaan Ruapehu komen. Verder dan dit punt mogen we niet lopen. Stenen van een actieve vulkaan kunnen namelijk drie kilometer ver geslingerd worden.
We genieten van het uitzicht, eten een broodje en een energiereep en beginnen aan de weg terug. De steile stukken zijn bergafwaarts ook erg lastig. Je moet nog steeds goed kijken waar je je voeten neerzet, alleen is het wel een stuk minder vermoeiend.

Om 14.00 uur komen we terug bij de parkeerplaats waar we na drie kwartier opgepikt worden door de bus. Deze zet ons weer bij de camper af. Het was een fantastische tocht. We hebben in totaal 16 kilometer gelopen en zijn erg moe!
We zoeken daarom snel een camping aan het grootste meer van Nieuw Zeeland: Lake Taupo. Meer dan 22.000 jaar geleden is dit kratermeer ontstaan bij een gigantische vulkaanuitbarsting van de Taupo vulkaan.