We staan vandaag vroeg op om te ontbijten met FdJ. Het is gewoon een werkdag dus we passen ons aan dat ritme aan en zitten om 7.00 uur aan het ontbijt. Na het ontbijt ruimen we alles op en gaat FdJ richting de kas. We douchen en gaan snel de weg op voor een twee uur durende rit. We moeten namelijk om 10.15 uur in Wai-o-tapu zijn voor een afspraak met de natuur.
We zullen vanmorgen het Wai-o-tapu Thermal Wonderland bezoeken, een geothermisch gebied in de buurt van Rotorua. De natuurverschijnselen zijn ontstaan door de vulkanische activiteit in het gebied. We komen om 10.00 uur aan en kopen snel een kaartje bij de hoofdingang. Met de camper rijden we ongeveer een kilometer van het park vandaan naar de Lady Knox Geyser, een attractie die bij het park hoort. Deze geiser spuit dagelijks om 10.15 uur een straal water de lucht in die tot 21 meter hoog kan komen. We parkeren de camper en na een kleine wandeling komen we bij een ’podium’ waar een ’wit bergje met een gat’ op staat. Er omheen is een enorme tribune gebouwd. We gaan zitten en wachten op wat gaat komen.
Een man loopt het podium op en legt uit hoe het werkt. Onder ons zit een groot bassin met heet water, verwarmd door de aarde. Door het toevoegen van een zeep aan deze watervoorraad, verandert de oppervlaktespanning van het water en spuit het door het gat de lucht in. De hoogte hangt af van de hoeveelheid water die voorradig is. Vroeger spoot het ’bergje’ uit zichzelf elke 24 tot 25 uur, maar tegenwoordig gooien ze iedere dag voor de toeristen een zeepje in de geiser. Het witte bergje is gevormd door silica (siliciumdioxide) wat vrijkomt bij elke uitbarsting. Het gebied waar de geiser staat was vroeger een open gevangenis. De geiser is dan ook ontdekt door gevangenen die zich rot zijn geschrokken bij het wassen van zichzelf en hun kleding.
Om 10.15 uur gooit de man een zeepje in de geiser. He gat borrelt al snel wit schuim en even later spuit het water metershoog de lucht in. Je kunt zien dat het droog is geweest de laatste dagen, de 21 meter wordt niet gehaald, maar desondanks is het een indrukwekkend verschijnsel. Het duurt een paar minuten waarna de tribunes snel leeglopen. We rijden weer naar de hoofdingang van het park en gaan het ’wonderland’ binnen.
Als je het niet zou weten zou je denken dat het park is aangelegd door de mens. Het is een relatief klein gebied maar het omvat een grote verscheidenheid aan verschillende natuurverschijnselen. Zo lopen we langs verschillende hete modderbaden met kleurrijke randen gevormd door een afscheiding van een chemische stof. Op de achtergrond hoor je af en toe ’blooup’ als je over de aangelegde paden loopt. Het stinkt er overal naar rotte eieren: zet 20 studenten bij elkaar, laat ze bier drinken en aan het eind van de avond frites, omeletten en uiensoep eten, zet ze dan in een kleine kamer bij elkaar en dan krijg je ongeveer de geur die je overal in het park ruikt.
Naast de modderbaden vind je er ook verschillende koude baden in de meest vreemde (neon) kleuren. De grootste is Artist’s Palette, wat zoveel verschillende kleuren heeft dat het er uit ziet als het palet van een kunstenaar. Daarnaast zien we de Champagne Pool, een stomend heet meertje met een rode rand. Door het water heen komt koolstofdioxide vrij, waardoor het lijkt op een groot bad bubbelende champagne. Aan het einde van onze wandeling door het park zien we nog een groot neon-geel bad met water. Dit park is wederom een verzameling unieke natuurverschijnselen, die we niet hadden willen missen!
Hierna rijden we iets terug richting Rotorua, waar we ’Te Puia’ (ook wel Whakarewarewa Thermal Area genoemd) gaan bezoeken. Dit park is een combinatie van Maoricultuur, natuurlijke geisers en een huis met Kiwi’s (de vogels).We worden in het park begroet met een welkomsdans van de Maori’s. Mannen en vrouwen gekleed in rokjes en jurken van dierenstof, zingen onverstaanbare woorden naar ons. De mannen laten daarnaast ook hun kracht zien, door op hun borst te slaan, hun tong af en toe naar beneden uit te steken en daarna heen en weer te bewegen en hun ogen wijd te sperren. Een indrukwekkend gezicht. We kijken daarna naar een ‘concert’ van traditionele zang en dans. Na het concert gaan we met een gids door het park. Hij legt ons het één en ander uit over de cultuur en leidt ons ook langs de geisers en het kiwihuis.
Hoewel het concert best leuk was, hebben we allebei na het bezoek aan Te Puia een beetje een onduidelijk beeld van de Maoricultuur. Hoe leven ze nu? Welke onderdelen behoren tot het verleden? En hoe hebben zij hun plek gevonden in het moderne Nieuw-Zeeland?
Op de terugreis naar Matamata doen we nog een paar boodschappen, want wij hebben met FdJ afgesproken dat wij gaan koken vanavond. Tijdens het koken vertellen we over de dag en bespreken we de onduidelijke indruk die we hebben gekregen van de Maori’s. FdJ heeft een goed idee en snelt naar de videotheek. Hij heeft de film ’Whale rider’ gehaald die we na het eten gaan kijken.
Deze film maakt een hele hoop duidelijk en toont de generatieconflicten in de huidige Maorigemeenschap in Nieuw-Zeeland. Ook dit volk houdt aan de ene kant vast aan de eigen tradities maar heeft ook moeite om daarmee hun weg te vinden in de moderne tijd. Na de film praten we nog even na onder het genot van de witte wijn uit Marlbourough.