De vlucht van Nederland naar Sydney was korter dan verwacht: zowel de reis van Schiphol naar Hong Kong, als de reis van Hong Kong naar Sydney verliepen 45 minuten sneller dan gepland.
Nu zullen jullie waarschijnlijk denken: ‘Oh, dat was vast fijn!’, maar bij aankomst in Sydney hadden we eigenlijk überhaupt geen tijdsgevoel meer. Dit kan te maken hebben gehad met het feit dat we door de reis naar het oosten de 28 ste december voor een deel hebben overgeslagen. Het kan natuurlijk ook te maken hebben gehad met de kwaliteit van nachtrust die we (niet?) hebben gehad in het vliegtuig of misschien was het ‘gewoon’ het tijdsverschil.
In ieder geval kwam het er op neer dat wij zaterdagochtend (Australische tijd) de stad in gingen en we dit hebben ervaren als twee dronken mensen:
– we liepen de foute kant op,
– we hadden het gevoel dat we in een glazen bubbel liepen,
– we hebben ongeveer een liter koffie gedronken (dat vervolgens geen effect had),
– en als klap op de vuurpijl liepen we bij aankomst bij het hotel straal onze kamer voorbij.
We besloten dus nog een paar uurtjes te gaan slapen, maar bedachten ons wel dat het misschien handig zou zijn als we de wekker zouden zetten, omdat we anders niet snel in het nieuwe ritme zouden komen. Heel verstandig, maar we werden vervolgens pas om 21.00 uur wakker…… Geen wekker gehoord (wel afgegaan? We weten het nog steeds niet).
Uiteindelijk vandaag toch nog wel wat van de stad gezien. ’s Ochtends hebben we de omgeving rond de ‘Darling Harbour’ bekeken. Een fantastische grote haven (hier zijn de Aussies duidelijk trots op en terecht!), waar hoog en laagbouw elkaar afwisselen. Heel ruimtelijk is alles opgezet, met veel fonteinen, pleintjes, restaurantjes en winkels. Gezellig dus!
Erg grappig om nu in zomerkleren rond te lopen; gewoon lekker zonder jas de deur uit met blote armen. Opvallend is dat de zon hier erg krachtig is: Hit zijn neus is verbrand en mijn schouders zijn in die paar uurtjes meteen al rood geworden. Beter insmeren dus!
’s Avonds na ons ‘middag dutje’ zijn we ook nog naar het gebied rond de ‘Harbour Bridge’ geweest en het Opera House by night gezien.
Één reactie op “Dronken van de slaap”
Enig om te lezen, lieve mensen Barb/Hil of?? Hil/Barb?? En als je nou weet dat Mat en ik jde papieren hadden toen hin terug was uit Engeland onm te emigreren nar Nieuw Zeeland. Msaar Mat’s moeder liep met haar hoofd tegen de muur. Mat vond het amateurtoneel, maar ik kon er niet onderuit. Dus werd het Leiden, kregen de Zonen eenb Leis meissie, en kwamen er “leuke”!?!?! dochtertjes. Zo zie je maar, dat jullie ogen zien, waar Matje en ik toch ook naar uitkeken. Maar ik ga wel genieten, nu ik van Lesbeth dit moois doorgemaild kreeg. Echt enig. Kun je nog mailen hoe jullie tijdsindeling is, hoe land je wegblijft, waar jullie nog “even” langs gaan?? Maar nu de liefste mail-pakkerd die er bestaat. (voordeel: geen natte zoenen!!) Maar wel heeel veel liefs. Oma Til